SKRAJNY MIMETYZM

Czy to był dobry pomysł wypełniać pustkę kobietą
jak ramę w opuszczonym oknie pociągu nie wiedząc
czy jest się na peronie czy w wagonie
Ani nawet kto odjeżdża a kto zostaje
skoro pociąg skończył bieg na pierwszej stacji

                                         - Bohdan Zadura -







Dlaczego gubimy wciąż deszcz
zostawiając  faktury wspomnień
nieświadomych bolączki treści
nazwanych utratą czasu

uroczo rozkładając parasol
każdą kroplę smakując
opierając brodą o poręcz
zerkamy pod nogi...za siebie

                                   bp

nie marudzę. prawda,
czasem męczy powtarzalność. odtwarzalność wszystkiego,
idziemy w to dalej, skrajny mimetyzm.
i czuję się niemal jak w tej scenie z casablanki, kiedy ktoś mówi:
zagraj to jeszcze raz. więc gram. [...]

                                                - Joanna Dziwak -